Simon Vestdijk (1898-1971)

Nederlandse schrijver

De Nederlandse schrijver Simon Vestdijk kon sneller schrijven, dan God kon lezen, meende Adriaan Roland Holst. Menno ter Braak noemde Vestdijk een 'Duivelskunstenaar'. Simon Vestdijk was een van de meest productieve schrijvers die Nederland ooit heeft gehad. Hij schreef ongeveer 200 boeken.

Opleiding

Simon Vestdijk werd op 17 oktober 1898 geboren in Harlingen. Tijdens zijn jaren op de plaatselijke hbs werd Simon verliefd op het meisje Liesbeth Koning. Sporen van deze jeugdliefde zouden later in zijn literaire werk regelmatig terugkeren. Vestdijk zou regelmatig last hebben gehad van depressies. De laatste twee schooljaren bracht Simon in Leeuwarden door. Daarna studeerde hij medicijnen aan de Universiteit van Amsterdam. In 1927 deed hij zijn artsexamen.

Waarnemer

Tijdens zijn studie in Amsterdam had Vestdijk Jan Slauerhoff leren kennen. Na zijn studie zette Vestdijk geen eigen praktijk op, maar werkte als waarnemer in artsenpraktijken van anderen. In 1928 maakte hij als scheepsarts een reis naar Nederlands-Indië. Na zijn terugkomst in Nederland begon Simon Vestdijk te dichten en kwam in contact met E. du Perron en Menno ter Braak.

Schreef sneller dan God kon lezen

In 1933 debuteerde Vestdijk als prozaïst met het verhaal 'De oubliette' en een jaar later werd hij redactielid van het tijdschrift Forum. Intussen was hij gestopt met zijn werk als arts om zich geheel aan de literatuur te kunnen wijden. In 1933 schreef Vestdijk ook 'Kind tussen vier vrouwen', waarin de jeugdliefde Liesbeth Koning uitgebreid aan de orde kwam. Na deze eerste roman ontstond een stortvloed aan publicaties. Simon Vestdijk kan gerekend worden als één van de productiefste auteurs van Nederland. Adriaan Roland Holst typeerde Vestdijk niet voor niets als een man "die sneller schrijft dan God kan lezen". In Doorn herinnert een stadbeeld van Jaap te Kiefte aan de onverstoorbaar doorschrijvende Vestdijk.

Doorn

In 1939 vestigde Simon Vestdijk zich in Doorn, waar hij tot zijn dood bleef wonen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog leed Vestdijk aan ernstige depressies. In 1942 werd hij door de Duitsers gevangen genomen en als gijzelaar opgesloten in Sint-Michielsgestel. Ook tijdens zijn gevangenschap schreef Vestdijk gewoon door. In 1943 werd hij vanuit Sint-Michielsgestel overgebracht naar het 'Oranjehotel' in Scheveningen. Na een maand werd hij weer naar Sint-Michielsgestel gebracht. Hij kwam vrij nadat hij lid was geworden van de door de Duitsers ingestelde Kultuurkamer.
Na de dood van zijn huisgenote Ans Koster-Zijp huwde Simon Vestdijk in 1965 met Mieke van der Hoeven. Het echtpaar kreeg twee kinderen.
Simon Vestdijk overleed op 3 maart 1971 in Utrecht.

Prijs der Nederlandse Letteren

Postuum werd aan Simon Vestdijk de Prijs der Nederlandse Letteren toegekend in 1971. In 1955 was hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en ontving hij de Constantijn Huygensprijs voor zijn gehele werk. In zowel Doorn als Harlingen staat een standbeeld van Simon Vestdijk.

Belangrijke boeken van Simon Vestdijk

Andere belangrijke boeken van Simon Vestdijk zijn: 'Kind van stad en land' (1936), 'Meneer Visser's hellevaart' (1936), 'Ierse nachten' (1946), 'De toekomst de religie' (1947), 'Pastorale 1943' (1948), 'De koperen tuin' (1950), 'Ivoren wachters' (1951), 'Essays in duodecimo' (1952) en 'Het genadeschot' (1964). Simon Vestdijk schreef ongeveer tweehonderd boeken. Zijn werk bestaat uit 52 romans, 57 novellen en korte verhalen, 24 dichtbundels, 33 essaybundels, en 2 nagelaten romanfragmenten, gepubliceerde briefwisselingen en een groot aantal vertalingen. Bovendien schreef Vestdijk artikelen voor dag- en weekbladen.

Anton Wachter

Simon Vestdijk schreef acht romans waarin Anton Wachter de hoofdpersoon is. Deze tussen 1934 en 1960 verschenen romans hebben een sterk autobiografisch karakter. De eerste vier delen spelen in de fictieve plaats Lahringen, een allusie op Harlingen, de stad waar Vestdijk opgroeide. Voor de laatste vier delen van de Anton Wachter-reeks vormde de studietijd van de auteur het uitgangspunt. De acht delen van de Anton Wachter-reeks zijn: 'Sint Sebastiaan' (1939), 'Surrogaten voor Murk Tuinstra' (1948), 'Terug tot Ina Damman' (1934), 'De andere school' (1949), 'De beker van de min' (1956), 'De vrije vogel en zijn kooien' (1957), 'De rimpels van Esther Ornstein' (1959) en 'De laatste kans' (1960). Simon Vestdijk wordt in Harlingen herdacht met 'Anton Wachter', een door Suze Boschma-Berkhout vervaardigde sculptuur.

PS

Wie leest weet meer en begrijpt beter. In onze gewaardeerde nieuwsbrief staan veel tips en wetenswaardigheden over geschiedenis en cultuur waar u echt iets aan heeft. Lees Door de Nederlandse Geschiedenis en Leven in de delta als u meer wilt weten over de geschiedenis van Nederland.

Ontvang elke werkdag gratis geschiedenis per e-mail

Lees verder: meer geschiedenis

Biografie

Leven in de delta is een aantrekkelijke geschiedenisbundel en een reis door de tijd en door Nederland. U ziet Nederland door de ogen van een liefhebber van geschiedenis: beleef het verleden van ons land aan de hand van opzienbarende feiten en mooie verhalen.
Leven in de delta


Met 'Nederlandse kastelen: van motte tot buitenplaats' heeft Ben Hendriks een zeer toegankelijke studie geschreven over de geschiedenis van Nederlandse kastelen en het leven op kastelen door de eeuwen heen.
Nederlandse kastelen

Betrouwbare informatie kost veel tijd en geld, maar dankzij onze populaire producten heeft u op onze website toch gratis toegang.