Slavernij in Suriname

Plantages in Suriname

De slavernij werd pas op 1 juli 1863 afgeschaft. Kanonschoten vanaf fort Zeelandia kondigden de nieuw verkregen vrijheid voor twaalf duizend slaven aan. Zij moesten echter nog wel tien jaar voor een schamel loon op de plantage van hun voormalige eigenaar blijven werken en konden zich dus pas in 1873 elders als vrij burger vestigen.

Vrede van Breda

Suriname werd in 1667 een kolonie van Nederland. Het gebied werd tijdens de Tweede Engels-Nederlandse Oorlog door Abraham Crijnssen veroverd op de Engelsen. Zij hadden Suriname vanaf 1650 gekoloniseerd en waren begonnen met het aanleggen van plantages. Op de plantages werden slaven ingezet als arbeiders. Bij de Vrede van Breda moest de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden afstand doen van de Nederlandse kolonie Nieuw Nederland, het huidige New York, maar het verkreeg Suriname.

Sociëteit van Suriname

Na de sluiting van de Vrede van Breda vertrok een groot aantal Engelse planters. Zij namen veelal hun slaven mee. Om het gebied opnieuw te exploiteren werd in 1683 de Sociëteit van Suriname opgericht. Cornelis van Aerssen van Sommelsdijck bezat ongeveer een derde van de rechten. Hij werd de eerste gouverneur van Suriname. De resterende rechten werden verdeeld onder de stad Amsterdam en de West-Indische Compagnie (WIC). De plantages van de Sociëteit van Suriname lagen vooral langs de rivieren, zoals de Surinamerivier. Paramaribo werd de belangrijkste handelsstad van Suriname.

Handarbeid

Op de plantages in Suriname was veel handarbeid. De planters leefden ver boven hun stand dankzij de goedkope arbeidskrachten en de door speculatie opgedreven verwachte winsten, waardoor voldoende kapitaal beschikbaar kwam. De planters woonden met hun gezinnen in grote rijk gemeubileerde huizen, bezaten paarden, rijtuigen en plezierjachten en omringden zich met een stoet aan slaven, schreef historicus Arie Wilschut.

Plantage Johanna Katharina

De aquarel uit 1860 uit het Tropenmuseum toont de behuizing van een plantage in het district Beneden Saramacca. In het midden staat het landhuis van Elisa Desiree Pepin. In 1863 werkten er 148 slaven op de suiker- en cacaoplantage. Het moet een krachtige vrouw zijn geweest. Zij woonde hier alleen. Haar man werkte in Parijs.

PS

Wie leest weet meer en begrijpt beter. In onze gewaardeerde nieuwsbrief staan veel tips en wetenswaardigheden over geschiedenis en cultuur waar u echt iets aan heeft. Lees Door de Nederlandse Geschiedenis en Leven in de delta als u meer wilt weten over de geschiedenis van Nederland.

Ontvang elke werkdag gratis geschiedenis per e-mail

Lees verder: meer geschiedenis

Hoofdpagina Geschiedenis
Geschiedenis Slavernij

Leven in de delta is een aantrekkelijke geschiedenisbundel en een reis door de tijd en door Nederland. U ziet Nederland door de ogen van een liefhebber van geschiedenis: beleef het verleden van ons land aan de hand van opzienbarende feiten en mooie verhalen.
Leven in de delta


Met 'Nederlandse kastelen: van motte tot buitenplaats' heeft Ben Hendriks een zeer toegankelijke studie geschreven over de geschiedenis van Nederlandse kastelen en het leven op kastelen door de eeuwen heen.
Nederlandse kastelen

Betrouwbare informatie kost veel tijd en geld, maar dankzij onze populaire producten heeft u op onze website toch gratis toegang.