Hertog Maxpaleis

Paleis in München

Het Hertog Maxpaleis was het winterverblijf in München van de familie van hertog Maximiliaan Josef in Beieren. Het paleis in de Ludwigsstrasse werd gebouwd naar een ontwerp van Leo von Klenze.

Leo von Klenze

Leo von Klenze (1784-1864) wordt met Karl Friedrich Schinkel tot de belangrijkste architecten van het Duitse classicisme gerekend. Hij studeerde bij Friedrich Gilly in Berlijn en was van 1808 tot 1813 hofarchitect voor Jérôme Bonaparte, die door zijn oudere broer Napoleon Bonaparte tot koning van Westfalen werd benoemd. Leo von Klenze drukte zijn stempel op München. Hij ontwierp voor de Beierse koning de Ludwigsstrasse met het Hertog Maxpaleis, de Ruhmeshalle, de gebouwen op de Königsplatz, de Glyptothek, de Alte Pinakothek en talrijke andere gebouwen en monumenten.

Maximiliaan Jozef in Beieren

Maximiliaan Jozef in Beieren (1808-1888) was een telg uit het geslacht Wittelsbach. Hij werd op 4 december 1808 geboren in Bamberg. Maximiliaan was het enige kind van Pius August in Beieren en Amalia Louise van Arenberg. Hij was een promotor van de Beierse volksmuziek en mede daarom zeer geliefd. In de volksmond werd het hertog Max genoemd. Maximiliaan trad in 1828 in het huwelijk met Ludovika van Beieren, de dochter van koning Maximiliaan I Jozef van Beieren. De plechtigheid vond plaats in de Schlosskirch in Tegernsee. Het was een verstandshuwelijk waarvoor zijn grootvader Wilhelm met koning Maximiliaan Jozef de basis legden. Het was geen gelukkig huwelijk, maar Maximiliaan en Ludovika kregen tien kinderen, waarvan er twee op jonge leeftijd overleden. Elisabeth (Sisi) zou later keizerin van Oostenrijk worden. Zijn kleinkind Elisabeth, een dochter van zijn derde zoon Karel Theodoor, werd koningin van België.

Boekenliefhebber

Vanwege zijn afkomst werd Maximiliaan op 16-jarige leeftijd benoemd tot luitenant in het Chevaux-regiment. Later was hij kolonel van het 9e Linien-infanterieregiment. Hij werd op 18-jarige leeftijd lid van de Kamer van de Rijksraad van Beieren. Hij bezocht tot op hoge leeftijd regelmatig de zittingen van dit orgaan, dat misschien het beste is te vergelijken met onze Eerste Kamer.
Maximiliaan had een brede belangstelling voor kunst, cultuur en wetenschap. Hij volgde colleges aan de universiteiten in Landshut en München. Hij bezocht lessen over rechten, maar liet zich ook zien bij colleges over geschiedenis, natuurkunde en land- en volkenkunde. Met een vriendengroep kwam hij wekelijks bijeen om te luisteren naar voordrachten en te discussiëren over wetenschap, literatuur, muziek en actuele politieke onderwerpen. Maximiliaan was een boekenliefhebber. Hij bezat een bibliotheek die bij zijn overlijden bestond uit 27.000 boeken. De hertog schreef zelf onder het pseudoniem Phantasus novellen en theaterstukken. Deze werden ook gebundeld. Tussen 1831 en 1838 verschenen vier bundels. In 1838 maakte hij een rondreis langs de landen rond de Middellandse Zee. Hierbij werden onder meer Venetië, Korfoe, Patras, Athene, Alexandrië, Caïro, Jeruzalem, Bethlehem en Nazareth. In 1839 verscheen zijn reisverslag bij uitgeverij Georg Franz als 'Wanderung nach dem Orient im Jahre 1838'.

Winterverblijf

Maximiliaan kreeg in 1824 de Herzog-Max-Burg van de oude koning. Dit gebouw werd aan het einde van de zestiende eeuw door Willem V van Beieren gesticht. Een groot deel van dit gebouw ging tijdens de Tweede Wereldoorlog verloren. Er resteert allen nog een toren in renaissancestijl. Het Hertog Maxpaleis in de Ludwigsstrasse in München werd tussen 1828 en 1830 gebouwd. Leo von Klenze werd ook betrokken bij de inrichting van het gebouw. Hij nodigde een groot aantal kunstenaars uit, waaronder de schilders Wilhelm von Kaulbach, Robert von Langer en Clemens von Zimmermann. De beeldhouwers Ernst Mayer en Ludwig von Schwanthaler werden ook aangetrokken om het gebouw te verfraaien. Het winterverblijf kreeg een danszaal met een bachusfries van Ludwig von Schwantaler. De woonruimtes van Maximiliaan waren op de begane grond. De woonruimtes van de hertogin bevonden zich op de eerste verdieping. De kinderkamers waren op de tweede verdieping. Achter het hoofdgebouw stond een aanbouw met de stallen en een wagenloods. Op de binnenplaats toonde de hertog soms zelf zijn paardrijkunsten. Zoals gezegd woonde de familie alleen in de wintermaanden in München. Maximiliaan verwierf in 1834 het slot Possenhofen en in 1838 Unterwittelsbach. Ook behoorde het voormalige benedictijnenklooster van Banz tot zijn bezittingen. Zijn echtgenote Ludovika erfde van haar vader het voormalige klooster Tegernsee.

Herinnering

Maximiliaan heeft zijn hele leven perioden van depressiviteit gekend. Naar mate hij ouder werd, vooral na zijn eerste beroerte, namen de depressies in hevigheid toe. Maximiliaan trok zich terug als hij neerslachtig was. Hij wilde dan niemand zien. Tien jaar later werd hij voor de tweede keer door een beroerte getroffen. Hij overleed op 15 november 1888, veertien dagen later, in München. Maximiliaan werd 80 jaar. Ludovika overleed op 26 januari 1892 op 83-jarige leeftijd in het Hertog Maxpaleis. Maximiliaan en Ludovika werden bijgezet in het familiegraf bij Slot Tegernsee. Het Hertog Maxpaleis bestaat niet meer. Het werd in 1938 afgebroken om plaats te maken voor de door Heinrich Wolff ontworpen Reichsbank. In het bankgebouw is tegenwoordig een regiokantoor van de Deutsche Bundesbank gevestigd.

PS

Wie leest weet meer en begrijpt beter. In onze gewaardeerde nieuwsbrief schenken we veel aandacht aan royalty en koninklijke huizen. Lees Koninklijke Geschiedenis als u meer wilt weten over de geschiedenis van de belangrijkste koninklijke huizen.

Ontvang elke werkdag gratis geschiedenis per e-mail

Lees verder: meer informatie over royalty

Hoofdpagina Royalty

In deze bundel is een eerste selectie opgenomen van de artikelen die Ruud van Capelleveen over het Koninklijk Huis schreef. Voor deze uitgave werden de meeste artikelen herschreven, geactualiseerd en aangevuld. Door deze wijzigingen blijven de artikelen interessant; nu en later.
Koninklijke geschiedenis


In deze publicatie in de serie Kastelen in Nederland van Ben Hendriks staan vooral veel kastelen en paleizen die zijn bewoond of eigendom zijn geweest van de koninklijke familie die zijn bewoond of eigendom zijn geweest van de koninklijke familie, zoals Huis ten Bosch, Soestdijk, Drakensteyn, Noordeinde, Paleis Het Loo, het Oude Loo. Ook deze uitgave van Ben Hendriks staat weer garant voor veel leesplezier.
Kastelen in Nederland


Met deze uitgave over het Britse vorstenhuis komt u veel te weten: niet alleen over het wel en wee van alle Engelse koningen en koninginnen, maar ook over de tijd waarin zij leefden, de machtsstrijd waarin de koningen verwikkeld raakten en de oorlogen die zij voerden. In dit digitale boek staan alle Britse koningen en koninginnen vanaf Willem de Veroveraar.
Engelse koningen en koninginnen

Betrouwbare informatie kost veel tijd en geld, maar dankzij onze populaire producten heeft u op onze website toch gratis toegang.