Erwin Rommel (1891-1944)

Duitse veldmaarschalk

De Duitse veldmaarschalk Erwin Rommel speelde tijdens de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol in Noord-Afrika. Bij El Alamein was hij de tegenstander van Bernard Montgomery. Rommel werd niet voor niets de Woestijnvos genoemd. Rommel was bevelhebber van de Legergroep B toen de geallieerden in Normandië aanvielen. Hij keerde zich aan het einde van de oorlog tegen Adolf Hitler.

Opleiding

Erwin Rommel werd geboren op 15 november 1891 in Heidenheim an der Brenz in de Duitse deelstaat Baden-Württemberg. Hij bezocht het gymnasium en wilde eigenlijk ingenieur worden om bij de zeppelinfabriek in Friedrichshafen te kunnen gaan werken, maar koos op voorspraak van zijn vader in 1910 voor een militaire loopbaan. Hij werd snel bevorderd. In maart 1911 ging hij naar de officiersopleiding in Danzig.

Eerste Wereldoorlog

Rommel vocht tijdens de Eerste Wereldoorlog met zijn regiment van de infanterie aan de Maas en later op andere plaatsen aan het westfront. Hij was onder meer betrokken bij gevechtshandelingen in de Argonne en in de Vogezen. In september 1914 raakte hij ernstig gewond door een banjonetsteek in zijn been, nadat hij zonder munitie was geraakt. Rommel werd hiervoor onderscheiden met het IJzeren Kruis. Na zijn herstel kwam hij in Roemenië in actie. In 1917 was hij ook betrokken bij de Slag bij Caporetto in Italië. Men een kleine gevechtseenheid slaagde hij er in om de Monte Matajur in te nemen. Negenduizend Italiaanse soldaten konden hierdoor gevangen genomen worden. Rommel werd tot kapitein bevorderd en kreeg hiervoor in 1917 de onderscheiding Pour le Mérite.

Interbellum

In het interbellum bleek Rommel een begiftigd docent. Hij doceerde aan verschillende militaire academies. Rommel was onder meer docent krijgskunde in Dresden. Hij werd in 1933 overgeplaatst naar Goslar. Erwin Rommel werd in 1935 bevorderd tot luitenant-kolonel. Aan het einde van dat jaar werd hij overgeplaatst naar Postdam, waar hij Adolf Hitler ontmoette. Korte tijd later werd hij chef van de troepen die Hitler begeleidden. In augustus 1939, een maand voor het begin van de Tweede Wereldoorlog, werd hij door Adolf Hitler bevorderd tot generaal-majoor.

Tweede Wereldoorlog

In 1940 voerde Erwin Rommel het bevel over de 7e pantserdivisie, waarmee hij in snel tempo de Franse kanaalkust bereikte. Erwin Rommel schreef over deze aanval in zijn dagboek: "We passeerden rijen vluchtelingen en boerenkarren die waren achtergelaten door hun eigenaren, die in paniek de velden in waren gevlucht. En we trokken gestaag verder, recht op ons doel af." Rommel werd voor zijn snelle opmars door de Maginotlinie beloond met het Ridderkruis.

Afrikakorps

Begin 1941 werd hij tot luitenant-generaal en bevelhebber van het Duitse korps in Afrika benoemd. Hij moest daar de Italianen te hulp komen, die in Libië aan de verliezende kant waren. Rommel was bij twee grote offensieven van het Afrikakorps betrokken. Op 31 maart begon de opmars naar Egypte met de verovering van Tobroek. Tobroek was vanwege de zeehaven strategisch van belang. De belegering van Tobroek duurde zes maanden. Na een rustpauze en herbevoorrading van zijn troepen, startte Erwin Rommel in januari 1942 zijn tweede grote offensief, dat resulteerde in de Slag bij Gazala en de verovering van Tobroek op 21 juni 1942. Een dag later werd hij door Adolf Hitler tot veldmaarschalk bevorderd.

El Alamein

Rommel kon tot El Alamein in Egypte oprukken. Als gevolg van onvoldoende voorraden werd zijn eenheid daar in juli 1942 tot staan gebracht. Tijdens de Tweede Slag bij El Alamein werd het Afrikakorps door Bernard Montgomery verslagen. Rommel slaagde er wel in om met zijn leger geordend Tunesië te bereiken. Het Duitse leger moest hierbij een afstand van drieduizend kilometer afleggen. Erwin Rommel keerde op 9 maart 1943 terug in Duitsland. Hij voorkwam hiermee dat hij de nederlaag van het Afrikakorps in Tunesië moest meemaken. Het Afrikakorps capituleerde op 13 mei 1943.

Normandië

In 1943 was Erwin Rommel commandant in Italië en Noord-Frankrijk. Op 5 november 1943 werd hij door Adolf Hitler benoemd tot inspecteur van de Atlantikwall. Op voorspraak van Gerd von Rundstedt werd Rommel op 15 januari 1944 benoemd tot opperbevelhebber van de Legergroep B. Deze legergroep omvatte het Duitse 7e en 15e leger in de sector tussen Nederland en het zuiden van Bretagne in Frankrijk. Gerd von Rundstedt en Erwin Rommel verschilden over de aanpak. Gerd von Rundstedt wilde de pantserdivisies meer landinwaarts en buiten het bereik van de geallieerde marine opstellen. Erwin Rommel wilde zijn eenheden dichtbij de kust houden, omdat hij de overmacht van de geallieerde luchtmacht vreesde. Hij meende dat zijn tanks nauwelijks bewegingsvrijheid zouden hebben als de geallieerden zouden aanvallen. De geallieerde invasie kwam 6 juni 1944. De nachtmerrie van Rommel kwam uit. De geallieerden slaagde er in om een bruggenhoofd in Normandië te vestigen dankzij de grote overmacht op zee en in de lucht.

Samenzwering

Tijdens zijn verblijf in Frankrijk had Rommel contacten gelegd met tegenstanders van Adolf Hitler. Dit was de groep van Claus von Stauffenberg waarmee hij in het Afrikakorps had gevochten. Erwin Rommel was overigens geen voorstander van het elimineren van Adolf Hitler. Hij was bang dat na een moordaanslag een burgeroorlog zou uitbreken. Rommel stelde daar zijn plan tegenover. Als Hitler zijn ultimatum van de hand zou wijzen om de gevechten te beëindigen en te onderhandelen over een eervolle vrede, dan zou de Legergroep B zich overgeven, waardoor de geallieerden snel naar Berlijn konden doorstoten en het naziregime zou vallen. Zo zouden miljoenen mensenlevens gespaard blijven, meende Erwin Rommel. Dit plan kon niet tot uitvoering worden gebracht, want Erwin Rommel raakte op 17 juli 1944 bij een luchtaanval in de buurt van het Franse dorp Livarot zwaargewond, toen hij per auto onderweg was naar het front.

Zelfmoord

Na de mislukte aanslag van Claus von Stauffenberg startte de Gestapo een onderzoek naar de samenzweerders. Hierbij kwam ook de bemoeienis van Erwin Rommel aan het licht. De generaals Heinrich Kirchheim en Wilhelm Keitel drongen aan op Rommels doodvonnis. Erwin Rommel kreeg op 14 oktober 1944 in zijn huis in Herrlingen bij Ulm in opdracht van Adolf Hitler bezoek van de generaals Wilhelm Burgdorf en Ernst Maisel. Zij haalden hem over om zelfmoord te plegen om zo een showproces te voorkomen. Als hij zelfmoord zou plegen zou hij met militaire eer begraven worden en zou zijn familie leefgeld ontvangen. Na enkele minuten bedenktijd werd Rommel door de generaals het dorp uitgereden. Erwin Rommel nam in hun bijzijn een gifpil in en stierf korte tijd later. Het Duitse volk kreeg te horen dat Erwin Rommel was overleden aan de verwondingen die hij bij de luchtaanval van 17 juli bij Livarot had opgelopen. Erwin Rommel werd op 18 oktober 1944 met militaire eer begraven in Herrlingen.

PS

Wie leest weet meer en begrijpt beter. In onze gewaardeerde nieuwsbrief schenken we regelmatig aandacht aan de beslissende momenten en belangrijkste personen in de Tweede Wereldoorlog. Lees Tweede Wereldoorlog: de Hoofdrolspelers als u meer wilt weten over de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Erwin Rommel komt ook voor in onze interessante uitgave Tweede Wereldoorlog: de hoofdrolspelers.

Ontvang elke werkdag gratis geschiedenis per e-mail

Lees verder: meer Tweede Wereldoorlog

Tweede Wereldoorlog
Duitsland in WO2

'Tweede Wereldoorlog: de hoofdrolspelers' is de 'wie is wie' van deze oorlog. In deze publicatie nam Ruud van Capelleveen de belangrijkste personen op die een rol van betekenis speelden in dit wereldomvattende conflict. U kunt in deze biografiën snel de belangrijkste feiten opzoeken.
In 'Tweede Wereldoorlog: de hoofdrolspelers' van Ruud van Capelleveen treft u de biografieën aan van 165 mannen en vrouwen die in deze oorlog een beslissende rol speelden.
Tweede Wereldoorlog: de hoofdrolspelers


In 'Door de Nederlandse geschiedenis' vertelt Ruud van Capelleveen veel over de Nederlandse geschiedenis: over de moordenaar van Willem van Oranje, Balthasar Gerards, over raadpensionaris Johan van Oldenbarnevelt, die met prins Maurits in conflict raakte, over de invloed van koning Lodewijk Napoleon, die door zijn broer Napoleon Bonaparte aangewezen werd om de Franse belangen te dienen als koning over Nederland, over de Slavenhandel van de WIC en andere belangrijke episodes uit onze vaderlandse geschiedenis.
'Door de Nederlandse geschiedenis' is een bundeling van de beste artikelen van Ruud van Capelleveen over de geschiedenis van Nederland.
Door de Nederlandse geschiedenis

Betrouwbare informatie kost veel tijd en geld, maar dankzij onze populaire producten heeft u op onze website toch gratis toegang.